Przystanek 3. Dereń jadalny

Dereń jadalny (Cornus mas) pochodzi z Europy i południowo-zachodniej Azji, w Polsce nie rośnie dziko. W dawnych książkach botanicznych ten gatunek derenia zwano, ze względu na twarde, „męskie” drewno – dereniem mężczyzną, stąd w jego botanicznej nazwie słowo „mas”. Dereniem-kobietą był natomiast rodzimy gatunek, zwany współcześnie dereniem świdwą (Cornus sanguinea).

Kwiaty derenia jadalnego rozwijają się wczesną wiosną, na bezlistnych jeszcze gałązkach i, choć dla nas nieprzyjemnie pachnące, są cennym pożytkiem dla pszczół.

Owoce można jeść na surowo - najlepiej nieco przejrzałe, zebrane z ziemi, a także robić z nich dżemy, galaretki, wina lub nalewkę, dereniówkę. Z rzadka uprawiane są odmiany tego gatunku o owocach żółtych, fioletowych, białych czy dużych, gruszkowatego kształtu. Drewno, twarde i trwałe, jest cenione w tokarstwie.

Poprzednia Następna