Przystanek 7. Cukrodajna trawa
Sok z trzciny cukrowej został przywieziony do Europy na początku XI w. po zakończeniu pierwszej wyprawy krzyżowej. Wysuszony i sproszkowany stosowany był jako lek i sprzedawany w aptekach.
Do dziś nie jest znane pochodzenie trzciny cukrowej. Najprawdopodobniej jej dziki przodek rósł w Indiach, choć niektórzy badacze sądzą, że jego ojczyzną są Chiny. Obecnie najważniejszymi ośrodkami uprawy trzciny cukrowej są: Kuba, Meksyk oraz Indie. Na plantacjach rośliny osiągają wysokość 9 m, a ich źdźbła zawierają około 20% cukru. W krajach tropikalnych gdzie trzcina jest uprawiana, sprzedaje się na straganach smaczny i pożywny świeży sok wyciskany z zielonych pędów.