Zapraszamy do szklarni Ogrodu Botanicznego UW

Zapraszamy do naszego wyjątkowego tropikalnego lasu w samym sercu Warszawy! W zimie szklarnie Ogrodu Botanicznego UW są czynne tylko w weekendy i dni świąteczne.

Zimą nasze szklarnie są czynne tylko w weekendy i dni świąteczne w godzinach 10.00 – 15.00. Kasa jest czynna do godz. 14.00.

Ogród w zimie jest zamknięty. Będzie otwarty po zimowej przerwie – 23 marca 2025 r.

Szklarnia – po co jest?

Szklarnia pozwala maksymalnie wykorzystać ciepło i światło słoneczne. Pozwala wytworzyć odpowiedni mikroklimat do uprawy roślin. Gdy wnętrze szklarni jest wystawione na działanie promieni słonecznych, temperatura wzrasta, zapewniając środowisko do wzrostu roślin nawet w zimną pogodę.

Wyższą temperaturę powoduje promieniowanie słoneczne, które przechodzi przez przezroczysty dach i ściany i jest pochłaniane przez podłogę, ziemię i zawartość. Te stają się cieplejsze i z kolei ogrzewają otaczające powietrze wewnątrz szklarni. Ponieważ konstrukcja nie jest otwarta na atmosferę, ogrzane powietrze nie może uciec przez konwekcję, więc temperatura wewnątrz szklarni wzrasta.

Szklarnia jest wyposażona w urządzenia do ogrzewania, nawilżania gruntu i powietrza, doświetlania i wymiany powietrza. Wentylacja jest jednym z najważniejszych elementów szklarni. Głównym jej celem jest regulacja temperatury i wilgotności na optymalnym poziomie oraz zapewnienie ruchu powietrza i tym samym zapobieganie rozwojowi patogenów roślinnych.

Trochę historii – pierwsza szklarnia

Około 30 r. n.e. Imperium Rzymskie zbudowało pierwsze sztuczne środowisko. Ze względu na pogarszający się stan zdrowia cesarza Tyberiusza, królewscy lekarze zalecili cesarzowi spożywanie jednego ogórka dziennie. Ogórki są jednak dość delikatnymi roślinami i nie rosną łatwo przez cały rok. Dlatego Rzymianie zaprojektowali szklarnię, aby ogórki były dostępne dla cesarza przez cały rok.

Szklarnie w Ogrodzie Botanicznym UW

Trebhauz

Trebhauz – obecnie nazywana szklarnią zimną, Oranżerią – to najstarsza z naszych szklarni, pamięta czasy króla Stanisława Augusta Można tu podziwiać bogatą kolekcję sukulentów, czyli roślin, które w specjalnej tkance znajdującej się w liściach lub łodygach gromadzą zapasy wody na czas suszy.

Wśród nich są przypominające gigantyczne świece amerykańskie kaktusy z rodzaju Cereus oraz „żywe kamienie” (Lithops). Również rośliny klimatu śródziemnomorskiego mają tutaj licznych reprezentantów, wśród nich przedwojenny okaz karłatki niskiej (Chamaerops humilis), jednego z dwóch gatunków palm występujących w południowej Europie.

Kolekcje roślin pochodzących z wilgotnego i gorącego klimatu posadzono w dwóch innych szklarniach: subtropikalnej i tropikalnej.

Szklarnia subtropikalna

W szklarni subtropikalnej na sztucznych skałach z wodospadem rosną m.in. paprocie, zanokcica gniazdowa (Asplenium nidus) i płaskla łosioroga (Platycerium alcicorne) oraz epifityczne kaktusy (Selenicereus). W basenie podziwiać można tropikalne grzybienie (Nymphaea) o różowych, żółtych i niebieskawych kwiatach. W kolekcji pnączy na uwagę zasługuje kilka potężnych gatunków kokornaków (Aristolochia) o oryginalnych pułapkowych kwiatach.

Zgromadzono tu także wiele rzadkich, egzotycznych roślin użytkowych, takich jak imbir (Zingiber officinale), kawa (Coffea arabica), awokado (Persea gratissima), męczennica (Passiflora) znana jako marakuja i wiele innych roślin.

Szklarnia tropikalna

W szklarni tropikalnej na konstrukcjach imitujących pnie i konary drzew rosną przedstawiciele ananasowatych (Bromeliaceae), obrazkowatych (Araceae) i storczykowatych (Orchidaceae).

Znajdziemy tu również rośliny z rodziny sagowcowatych (Cycadaceae) – do najciekawszych należą ponad czterdziestoletnie okazy sagowców (Cycas) i stangerii dziwnej (Stangeria eriopus). Wyglądem przypominają palmy, ale nie łączy ich z nimi bliskie pokrewieństwo. Sagowcowate to bowiem rośliny nagozalążkowe, które pojawiły się na Ziemi około 300 milionów lat temu.

Palmiarnia

W palmiarni można podziwiać wiele gatunków palm.

Jest też wiele figowców, wśród nich Ficus macrophylla, zwany drzewem-dusicielem. W naturalnych warunkach jego nasiona dzięki ptakom trafiają na gałęzie okolicznych drzew. Tam kiełkują i wytwarzają liczne korzenie powietrzne, które rozgałęziają się i grubieją, oplatając pień drzewa-gospodarza. W krótkim czasie korzenie sięgają gleby i wrastają w nią, doprowadzając do zagłuszenia drzewa, na którym rozpoczęły życie.

Zapraszamy!