Sesja wspomnieniowa o prof. Andrzeju Batce

3 listopada 2023 r. przypada 90. rocznica urodzin Andrzeja Batki – zmarłego w 1997 roku taksonoma, mykologa, fykologa, profesora UW, charyzmatycznego wykładowcy, przez większość swej kariery związanego z Instytutem Botaniki UW.

Z tej okazji 10 listopada o godz. 15.00 w Ogrodzie Botanicznym UW chcemy przypomnieć Jego nietuzinkową postać. Wydarzenie jest otwarte dla całej społeczności Uniwersytetu Warszawskiego.

Spotkanie rozpoczniemy posadzeniem nowego buka w miejsce drzewa nazwanego imieniem Profesora, które zostało powalone kilka lat temu przez śnieg i wiatr. Po odsłonięciu pamiątkowej tabliczki, udamy się do sali konferencyjnej Ogrodu Botanicznego, gdzie posłuchamy wspomnień Jego dawnych uczniów i współpracowników – prof. Krzysztofa Spalika, dr Hanny Werblan-Jakubiec, prof. Marty Wrzosek i prof. Bożeny Zakryś.

Andrzej Batko (1933 – 1997)

Prof. Batko był charyzmatycznym wykładowcą, przez większość swej kariery związany z Instytutem Botaniki UW. Szeroki zakres jego naukowych zainteresowań obejmował m.in.: owadomorkowce, grzyby wodne, toczkowce, a także taksonomię numeryczną i wykorzystanie technik informatycznych w oznaczaniu roślin i grzybów, w czym był w Polsce prekursorem. Od 1987 do 1997 r. był kuratorem Ogrodu Botanicznego UW.

Andrzej Batko był botanikiem, mykologiem, zoologiem, algologiem i filozofem. Urodził się 1933 r. w Lublinie. Okres wojenny spędził na Podlasiu. Do szkoły średniej uczęszczał w Krzeszowicach pod Krakowem. Ze względu na szczególne uzdolnienia Ministerstwo Szkół Wyższych i Nauki skierowało go na studia do ZSRR. Tam ukończył Moskiewski Uniwersytet im. W. Łomonosowa w 1956 r. Specjalizował się w entomologii u prof. E. Smirnowa. Przez następne lata pracował na stanowisku aspiranta w katedrze Entomologii Uniwersytetu Moskiewskiego (odpowiednik studiów doktoranckich).

W 1957 r. wrócił do Polski. Był starszym asystentem w Pracowni Entomologii Stosowanej Zakładu Ekologii PAN, pracował w Departamencie Produkcji Roślinnej i Ochrony Roślin Ministerstwa Rolnictwa, a od 1965 r. związał się z Zakładem Systematyki i Geografii Roślin UW, gdzie pracował do końca życia.

W 1966 r. obronił pracę doktorską Studium nad owadomorkowatymi (Entomophthoraceae) Polski i krajów ościennych. W 1977 r. uzyskał stopień doktora habilitowanego na podstawie rozprawy Filogeneza a struktury taksonomiczne Entomophthoraceae i struktura ontogenezy, filogeneza a taksonomia Volvocales.

Na Uniwersytecie i poza nim pełnił różne funkcje dydaktyczne i organizacyjne. Od 1975 do 1981 r. pracował w Instytucie Filozofii i Socjologii PAN. Był członkiem Komitetu Biologii Ewolucyjnej i Teoretycznej PAN. Dał się poznać jako wybitny dydaktyk biologii.

Dzięki niemu Zielnik Wydziału Biologii wzbogacił się o zbiory glonów i grzybów z rodzin Entomophthoraceae, Olpidiaceae i rzędu Chytridiales.

Jest również autorem podręcznika Zarys hydromikologii (PWN, Warszawa 1975).