
Rośliny inwazyjne
1 sierpnia
Nawłoć późna i kanadyjska
Tym razem dwa gatunki nawłoci (Solidago): nawłoć późna i kanadyjska – które należą obecnie do ...
Czytaj więcejŁubin trwały, Lupinus polyphyllus, należy do roślin mrozoodpornych i mało wrażliwych na niedobory wody. Tak jak inne gatunki z rodziny motylkowatych czy inaczej bobowatych (Papilionaceae, Fabaceae) współżyje z bakteriami występującymi w brodawkach korzeniowych i wiążącymi azot z powietrza glebowego. Wiemy, że jest gatunkiem stosunkowo długowiecznym. Stwierdzono, że może dożywać do około 20 lat i co roku owocuje.
Choć jest rośliną kępową i nie wytwarza kłączy czy rozłogów, ma dużą zdolność regeneracji po zniszczeniu (ścięciu) części nadziemnych. Jest w stanie tworzyć zwarte, gęste skupienia, które silnie zacieniają niższe rośliny zielne. Skutecznie konkuruje o przestrzeń i zasoby siedliskowe z innymi roślinami rodzimymi.
Pojedyncza roślina tworzy kilka-kilkanaście kwiatostanów. Kwiaty zapylane są przez trzmiele i inne pszczołowate. Nasiona w strąkach dojrzewają w kilka tygodni po zapłodnieniu. Jedna roślina może wytwarzać od kilkuset do ponad 2,5 tysiąca nasion.
Nasiona nie mają specjalnych przystosowań do dalekiego rozprzestrzeniania i opadają w sąsiedztwie roślin macierzystych. Uwalniane są dzięki naprężeniom powstającym w ściankach wysychających owoców-strąków i rozrzucane są na odległość sięgającą kilku metrów (rozsiewanie ballochoryczne).
Kiełkują po przejściu okresu spoczynku, na początku następnego sezonu wegetacyjnego. Mogą przetrwać w banku glebowym przez kilka lat, jednak ich żywotność z czasem bardzo spada.Wysoka zawartość alkaloidów u niektórych odmian może ograniczać kiełkowanie innych roślin poprzez oddziaływania chemiczne (allelopatyczne).
Występowanie większych płatów łubinu trwałego wpływa w zróżnicowany sposób na populację owadów zapylających, powodując spadek liczebności m.in. motyli i chrząszczy, ale wzrost liczby trzmieli i innych pszczołowatych.
Efektowne kwiatostany, obfitujące w kwiaty, które są w stanie dwukrotnie emitować pyłek w ciągu sezonu, są bardzo atrakcyjne dla owadów, dzięki czemu łubin trwały może skutecznie konkurować o zapylaczy.
Wpływ gatunku na efektywność zapylania innych roślin jest w związku z tym niejednoznaczny, może pociągać za sobą zmniejszony sukces reprodukcyjny jednych (zapylanych głównie przez motyle), ale zwiększony u innych, odwiedzanych przez trzmiele.
Łubin trwały został wprowadzony do Europy jako roślina ozdobna (bylina parkowa i rabatowa) oraz jako roślina pastewna, uprawiana na zielony nawóz. Pierwsze dane dokumentujące w Europie jego spontaniczne stanowiska poza uprawą pochodzą z przełomu XVIII i XIX w. W Polsce gatunek w stanie dzikim obserwowany jest od drugiej dekady XIX w.
Dawniej wysiewany był na paszę dla zwierzyny w obwodach łowieckich, co spowodowało ekspansję gatunku na obszarach leśnych. Nasiona odmian pozbawionych alkaloidów są jadalne i wykorzystywane były jako dodatek do mąki.
Łubin trwały nadal jest wysiewany jako roślina paszowa i na zielony nawóz. Jest też stosowany do obsiewania gruntów zdegradowanych, w celu stabilizacji i rekultywacji gleb, zwłaszcza dla przyspieszenia tworzenia warstwy próchnicznej.
Inne drogi rozprzestrzeniania się łubinu trwałego: rozprzestrzenianie niezamierzone: nasiona mogą być przemieszczane w sposób niezamierzony wraz z glebą czy sianem, rozprzestrzeniane w trakcie wykaszania poboczy dróg, na sprzęcie rolniczym, podczas prac porządkowych w ogrodach czy na terenach zieleni urządzonej; rozprzestrzenianie naturalne (po wcześniejszym wprowadzeniu przez człowieka): nasiona rozsiewane ballochorycznie mogą być przenoszone na znaczne odległości przez wodę w dolinach rzecznych.
Zarówno skala rozprzestrzenienia gatunku na obszarze Polski i w wielu krajach Europy, jak i jego powszechne stosowanie jako rośliny ozdobnej i użytkowej wskazują na wysokie prawdopodobieństwo jego wprowadzenia do środowiska przyrodniczego wskutek zamierzonych działań człowieka.
Nasiona roślin utrzymywanych w uprawie mogą w łatwy sposób dawać początek populacjom spontanicznym, zwłaszcza na siedliskach przekształconych przez człowieka, a z nich przedostawać się na siedliska półnaturalne, takie jak różnego typu zbiorowiska trawiaste (łąki i murawy), okrajki leśne, a także brzegi wód (ziołorośla).
W Polsce nie są znane bezpośrednie działania zmierzające do eliminacji populacji lokalnych łubinu trwałego i ograniczenia jego ekspansji. Poza Polską najczęściej stosowane są metody mechaniczne, które jednak nie są wystarczająco skuteczne. Siewki i młode rośliny mogą być usuwane ręcznie (wyrywane), jednak ta metoda skuteczna jest przy niewielkich populacjach. Koszenie nie eliminuje skutecznie roślin, które mogą odrastać.
Przynoszącą rezultat metodą jest ograniczanie dopływu nowej porcji nasion, a więc koszenie powierzchni z łubinem przed dojrzewaniem owoców.
Rośliny inwazyjne
1 sierpnia
Tym razem dwa gatunki nawłoci (Solidago): nawłoć późna i kanadyjska – które należą obecnie do ...
Czytaj więcejRośliny inwazyjne
1 sierpnia
Bożodrzew gruczołowaty, ajlant wyniosły (Ailanthus altissima, A.glandulosa). Jest szeroko rozprzestrzenionym, bardzo inwazyjnym gatunkiem obcym. Uważany ...
Czytaj więcejRośliny inwazyjne
1 sierpnia
Róża pomarszczona (Rosa rugosa) – przywołuje na myśl smak słodkiej konfitury, ale musicie wiedzieć, że ...
Czytaj więcejRośliny inwazyjne
1 sierpnia
Słonecznik bulwiasty, topinambur (Helianthus tuberosus) należy do średnio inwazyjnych gatunków obcych, szeroko rozprzestrzenionych w Polsce. ...
Czytaj więcejRośliny inwazyjne
1 sierpnia
Łubin trwały, Lupinus polyphyllus, należy do roślin mrozoodpornych i mało wrażliwych na niedobory wody. Tak ...
Czytaj więcejRośliny inwazyjne
1 sierpnia
Kolczurka klapowana (Echinocystis lobata). Inwazyjny gatunek, o którym wiadomo, że w przypadku uwolnienia do środowiska ...
Czytaj więcejRośliny inwazyjne
1 sierpnia
Gigantyczne barszcze (Heracleum), inwazyjne rośliny w północnej i środkowej Europie, a także na innych kontynentach, ...
Czytaj więcejRośliny inwazyjne
1 sierpnia
Rdestowiec ostrokończysty, rdestowiec japoński, rdest ostrokończysty (Reynoutria japonica) Rdestowiec sachaliński, rdest sachaliński (Reynoutria sachalinensis). Rdestowiec ...
Czytaj więcejRośliny inwazyjne
1 sierpnia
Wiemy już, że niektóre obce gatunki doskonale funkcjonują tam, gdzie się przypadkowo lub celowo znalazły. ...
Czytaj więcejRośliny inwazyjne
1 sierpnia
Dziś kilka słów o szarłacie szorstkim (Amaranthus retroflexus), należącym do rodziny szarłatowatych (Amaranthaceae). Choć jego ...
Czytaj więcejRośliny inwazyjne
1 sierpnia
Żółtlice (Galinsoga) – owłosiona, zwana też włochatą (Galinsoga ciliata, G. quadriradiata) i drobnokwiatowa (Galinsoga parviflora) ...
Czytaj więcejRośliny inwazyjne
1 sierpnia
Powojnik pnący (Clematis vitalba) jest antropofitem (kenofitem) zadomowionym w Polsce. Ma on u nas status ...
Czytaj więcejRośliny inwazyjne
1 sierpnia
Występuje w górach środkowej i południowo-wschodniej Europy, na Kaukazie i w Azji Mniejszej. W Polsce ...
Czytaj więcejRośliny inwazyjne
1 sierpnia
Robinia akacjowa, grochodrzew akacjowy, robinia biała (Robinia pseudoacacia) zwana często błędnie „akacją” (akacja to rodzaj ...
Czytaj więcejRośliny inwazyjne
1 sierpnia
Gatunki nawłoci, o których chcemy dziś wspomnieć, są roślinami miododajnymi, które obficie kwitną na przełomie ...
Czytaj więcejRośliny inwazyjne
1 sierpnia
Sumak octowiec, sumak odurzający (Rhus typhina) – w tle zdjęcia oraz Szczaw omszony (Rumex confertus) ...
Czytaj więcejRośliny inwazyjne
17 lipca
Istnieją dwa gatunki ambrozji, z których jeden należy do tych, które możemy spotkać przy drodze ...
Czytaj więcej