Storczyki cz.2

W Polsce występuje 46 gatunków storczyków, choć uwzględniając podgatunki (uznawane przez niektórych badaczy za osobne gatunki), mamy ich we florze 52. Wszystkie podlegają ochronie.

Żłobik koralowaty (Corallorhiza trifida) jest taksonem narażonym na wyginięcie. Rośnie w cienistych lasach bukowych, sosnowych, świerkowych i jodłowych, a także na torfowiskach. Jest niepozorną rośliną, która z powodu braku chlorofilu pobiera substancje pokarmowe z grzybów (myko-heterotrofia). 

Podczas badań florystycznych na Suwalszczyźnie pracownicy Ogrodu znaleźli nowe, nienotowane wcześniej stanowisko tego gatunku.

Pozostałe storczyki, które chcemy Państwu pokazać, należą do gatunków częściej spotykanych w Polsce.

Gnieźnik leśny (Neottia nidus-avis) rośnie w lasach bukowych, grądach, w zaroślach, bardzo rzadko na otwartej przestrzeni. Preferuje gleby świeże, zwykle o odczynie obojętnym, szczególnie często zasobne w węglan wapnia.

Jest gatunkiem bezzieleniowym, podobnie jak żłobik koralowaty. Kwiaty gnieźnika są mało atrakcyjne i trudno dostrzegalne na tle brązowej ściółki w lesie, sporadycznie przywabiają owady, głównie muchy. Najczęściej dochodzi do samozapłodnienia.

Stoplamek krwisty, storczyk krwisty Dactylorhiza incarnata jest gatunkiem bliskim zagrożenia. Rośnie na podmokłych łąkach i torfowiskach nawapiennych, na glebach żyznych o odczynie obojętnym lub lekko zasadowym. U nas w Ogrodzie można go oglądać na dziale Flory niżowej Polski i w basenach z roślinami wilgociolubnymi.

Stoplamek plamisty, storczyk plamisty Dactylorhiza maculata. Występuje na terenie całego kraju – na pastwiskach, ubogich łąkach, torfowiskach, źródliskach, na glebach lekko kwaśnych i kwaśnych, mało żyznych.

Stoplamek szerokolistny Dactylorhiza majalis obecnie ma status gatunku bliskiego zagrożenia, choć jest częsty na terenie całego kraju. Rośnie na żyznych łąkach i torfowiskach na wapieniu.

Niemal wszystkie gatunki rodzaju stoplamek Dactylorhiza pozbawione są nektaru. Wykształciły one kwiaty o specyficznych kolorach, kształtach lub zapachach wabiących owady zapylające niedoświadczone, świeżo przebudzone królowe trzmieli lub robotnice pszczolinek. Ten sposób zapylania jest jedną z przyczyn łatwego tworzenia mieszańców w tej grupie storczyków.