Marchew zwyczajna

Kopytka marchewkowe

Przepis:
  • 300 g obranej i pokrojonej marchewki
  • 500 g obranych i pokrojonych ziemniaków
  • 1 jajko
  • 250 g mąki pszennej + do podsypania
  • szczypta soli
  • szczypta pieprzu
  • woda
  • olej do gotowania
Przygotowanie:

Ziemniaki i marchewkę gotujemy do miękkości (jeśli mamy warzywa jako pozostałość z obiadu, również możemy je wykorzystać). Warzywa odcedzamy, studzimy i przepuszczamy przez maszynkę. Dodajemy pozostałe składniki i zagniatamy gładkie ciasto. Formujemy z niego kluseczki (mogą być dowolnego kształtu – takie jak kopytka, jak kluski śląskie lub jak włoskie gnocchi). W garnku zagotowujemy ok. 2 litrów wody, lekko ją solimy i dodajemy łyżeczkę oleju. Porcjami wkładamy kluski i gotujemy ok. 1 minutę od momentu wypłynięcia na powierzchnię. Jeśli kluski będę duże zajmie im to chwilkę dłużej. Pierwszą kluskę możemy spróbować i zobaczyć czy jest gotowa w środku. Kopytka podajemy na ciepło np. z pieprzem i wiórkami sera dojrzewającego lub też z sosem pieczarkowym. My lubimy je najbardziej w towarzystwie pikantnych smażonych boczniakowych kąsków.

Marchew zwyczajna (Daucus carota). Występuje dziko w całej Europie (jej zasięg omija jedynie Skandynawię i północną Rosję). Spotkamy ją również w Południowo-Zachodniej Azji, aż po Indie Wschodnie i Afganistan oraz na Syberii (po Kamczatkę). Rośnie również na obszarach między Wyspami Kanaryjskimi i Maderą i dalej po północną Afrykę, aż do Etiopii.

Marchew zwyczajna, Daucus carota, fot. Domena Publiczna, Wikipedia

W Himalajach rośnie aż do wysokości 3000 m n.p.m. Dzika marchew ma stosunkowo niewielki i twardy korzeń o jasnej barwie. Wcale nie przypomina znanych nam korzeni marchwi uprawnej – mięsistych i grubych, w kolorach od żółtego, przez pomarańczowy aż do czerwonego.

Marchew była znana w starożytności na Bliskim Wschodzie. Była opisywana już 200 lat p.n.e. Znano ją i spożywano także w Grecji i Rzymie.

Marchew zwyczajna, Daucus carota, fot. Rasbak, Domena Publiczna, Wikipedia

Do Europy – dobrze nam znana marchew uprawna – dotarła dzięki Arabom prawdopodobnie w XIII i XIV wieku. Rozpowszechniła się w czasach napoleońskich. A wraz z odkryciem Ameryki dotarła i do Nowego Świata. Uprawa marchwi w Polsce sięga XVI wieku (z tego czasu pochodzą pierwsze wzmianki o jej uprawie).

Na początku uprawiano marchew o długich i żółtych korzeniach. Dopiero na początku XVIII wieku rozpoczęto uprawy marchwi o korzeniach półdługich i krótkich oraz łagodniejszym smaku. To zabiegom Holendrów w XVIII wieku zawdzięczamy pojawienie się w uprawie korzeni o pomarańczowej barwie. 

Marchew zwyczajna, Daucus carota, fot. Floratheca

Korzenie marchwi to bogactwo karotenoidów (to β-karoten i α-karoten, które są prowitaminą A, w organizmie człowieka powstaje z nich witamina A (retinol). Pełnią one ważną rolę jako antyoksydanty, chronią organizm przed szkodliwym wpływem wolnych rodników powstających w komórkach człowieka.

W korzeniu marchwi znajduje się do 12% cukru, błonnik pokarmowy, białka, 0.2% tłuszczów a także ok. 85-90% wody a także witaminy B1, B2, B6, C, E, H, K, PP oraz wapń, żelazo, miedź i fosfor. Marchew jest uprawiana na całym świecie i jest jednym z 10-ciu najważniejszych gospodarczo warzyw. 

W duecie z ziemniakami posłuży jako baza do przygotowania kopytek.

Ogród Botaniczny
Uniwersytetu Warszawskiego

Aleje Ujazdowskie 4
00-478 Warszawa

Ogród
Oaza przyrody w wielkim mieście

Ogród jest czynny
codziennie
w godz. 10.00 – 20.00
KASY są czynne do godz. 19.00
(maj-sierpień)

Szklarnie
Tropikalny las w centrum Warszawy

Szklarnie są czynne
od wtorku do niedzieli
w godz. 10.00 – 20.00
KASY są czynne do godz. 19.00
(maj-sierpień)
Instytucje wspierające

Używamy plików cookie, aby poprawić komfort korzystania z naszej witryny. Przeglądając tę stronę, zgadzasz się na używanie przez nas plików cookie.

Więcej Akceptuję